نعیمه

آیینه از روی صفا عیب را می گوید ،نه از روی انتقام،غرض وکینه

آیینه مراعات مقام و مدال را نمیکند .

 آیینه عیب را بزرگتر از آن چه هست نشان نمی دهد.

آیینه همراه با نشان دادن عیب ،نقاط قوت را نیز نشان می دهد.

آیینه عیب را روبرو می گوید نه پشت سر .

آیینه عیب را در دل نگه نمی دارد و همین که از کنارش رد شدی ، عیب از صفحه ی او پاک می شود.

اگر آیینه عیب مرا گفت ،باید خودم را اصلاح کنم،نه آنکه آیینه را بشکنم.

پس بیایید آیینه وار زندگی کنیم .

((مطلب از خانم فتوحی دبیر ریاضیات)

ای کلاس بد ریخت دلم ریخت                چقدر ،تو زشتی ،دلم ریخت

پتوی کثیف نوشته ها بر روی دیوارها پهن شده است .دانش آموزان همچون غنچه هایی در کلاس جلب لبخند شیرین معلم شده اند.

دیوارها ناراحت هستند می گویند : ((چرا روی ما خط می کشید و شکم چاق ما را می لرزانید ما که بندری بلد نیستیم آخه ما هم دل داریم ))

حالا می رویم سراغ صندلی آفریقایی ،اون خیلی سیاه است و وقتی سفیدی بر روی آن می آید نظر ها را جلب می کند . 

((نوشته :الهه توکلی _ سوم الف _دبیر ادبیات : خانم اختر زند ))

کم کم باران بوسه های خود را از زمین پس زد و به پس آسمان فرو برد . زمین با نمناک بودن صورتش از رفتن باران می گریست .صدای آه زمین طوفان مه آلود را از خواب بیدار کرد وبه طرف خود آورد .طوفان مه از پشت ابر بیرون آمد وبه زمین نزدیک شد وهمه جا را مه فرا گرفت .

زمین هیچ کجا را به چشمش نمی دید و فقط حس می کرد که آدمی از رویش می گذشت و چهره ی نمناکش را گل آلود می کرد . 

بدن زمین از این راه رفتن ها سیاه وکبود شده بود اما آهی نمی گفت و فقط به آسمان نظر کرده بود تا روزی باران ببارد و بوسه ی گمگشته را به او بزند.

((نوشته ی زهرا رهنما - سوم الف - دبیر ادبیات :خانم اختر زند ))